Wiek psa – jak przeliczyć lata psie na ludzkie?

Dlaczego warto znać wiek psa?

Wraz ze starzeniem się psa w jego organizmie zachodzi wiele zmian. Młode psiaki potrzebują dużej dawki zabawy i aktywności fizycznej, które stymulują prawidłowy rozwój organizmu, natomiast starsze psy potrzebować będą znacznie więcej spokoju i stabilności. Opiekun czworonoga powinien zdawać sobie sprawę z wieku psa także ze względu na zmieniające się potrzeby żywieniowe i ryzyko odmiennych chorób. Młode psy o nierozwiniętym jeszcze układzie odpornościowym są znacznie bardziej narażone na infekcje wirusowe i bakteryjne, natomiast psy w podeszłym wieku częściej cierpią na choroby wątroby, nerek czy układu ruchu. Po czym poznać wiek psa i jak przeliczyć psie lata na ludzkie? Sprawdź, co wpływa na długość życia psa i jak sprawić, by psiak żył jak najdłużej!

Jak ocenić wiek psa?

W ocenie wieku psa pomocna będzie uważna obserwacja wyglądu zwierzaka i jego zachowania. Jak ocenić wiek psa po uzębieniu, sierści, wyglądzie oczu i zachowaniu?

Ocena wieku psa po uzębieniu

Wiek szczeniaka można z łatwością ocenić po jego zębach. Nowonarodzone szczenięta nie mają zębów – ostre mleczaki zaczynają wyrastać u maluchów w trzecim tygodniu życia. W 3-4 tygodniu życia szczeniak będzie miał tylko kły, a w 4-6 tygodniu pojawią się u niego siekacze i zęby trzonowe. Około 5 miesiąca życia u psa następuje wymiana mleczaków na zęby stałe. Trwa ona przez dwa miesiące, po których psiak powinien mieć już komplet 42 zębów stałych.

Wraz z wiekiem psa na jego zębach osadzać się będzie żółty lub szary nalot, czyli kamień nazębny. Nie jest to jednak regułą – wśród psów zdarzyć się mogą osobniki, które nawet w podeszłym wieku będą miały czyste, białe zęby oraz młodziaki z obfitą warstwą kamienia. Dlatego chcąc ocenić wiek psa po zębach warto zwrócić uwagę przede wszystkim na siekacze. Zęby te ulegają bowiem stopniowemu ścieraniu, przez co na ich górnej powierzchni u psów powyżej 8 roku życia często pojawiają się ciemniejsze punkciki odsłoniętej zębiny.

Następnie oceniając wiek na podstawie uzębienia psa, warto zwrócić uwagę na jego stan. Silne przebarwienia oznaczają, że pies wymaga dokładniejszej pielęgnacji zębów. Warto pamiętać, że najlepiej myć zęby psa codziennie lub co kilka dni. Gdy zostaną zauważone czarne plamy czy spuchnięte dziąsła, koniecznie należy udać się na wizytę do weterynarza.

Wiek psa a stan sierści

U niektórych ras psów wiek ocenić można po wyglądzie sierści. U szczeniąt włos jest zazwyczaj miękki i delikatny, natomiast wraz z upływającymi latami staje się nieco twardszy i sztywniejszy. Może stać się także suchy, osłabiony i łamliwy.

Na sierści psa w wieku 5 lat pojawić się może siwizna obejmująca wargi zwierzaka. U psów po 7 roku życia białe włosy pojawiać się będą także na policzkach i brwiach, a po 9 roku siwizna może pojawić się również na czole psa. Efekt ten widoczny będzie najlepiej u psów o ciemnej sierści – białe psy mogą nie zmienić swojego wyglądu nawet do późnej starości.

Aby zadbać o stan sierści psa, pomimo upływającego wieku, warto wzbogacić dietę psa w zdrowe tłuszcze takie jak olej z łososia. Pomaga on zbilansować stosunek kwasów omega-3 do omega-6, a także jest naturalnym i jednym z najbogatszych źródeł kwasów omega-3 (EPA + DHA + DPA). Dzięki temu dba o skórę i nadaje sierści piękny połysk, wzmacniając ją.

Starzenie się psa a choroby oczu

Starszego psa rozpoznać można także po wyglądzie jego oczu, które mogą stać się lekko zamglone. Świadczyć to może o rozwijającej się zaćmie lub stopniowo twardniejącej soczewce. Zmiana koloru oczu może jednak wynikać także z wielu poważnych chorób i urazów oczu, dlatego zawsze należy skonsultować ją z lekarzem weterynarii.

Ponadto, gdy oczy pupila ropieją, także powinno się udać się do weterynarza. Być może konieczne będzie odpowiednie leczenie. Natomiast domowym sposobem na ropiejące oczy jest przemywanie ich solą fizjologiczną lub gazikiem nasączonym przegotowaną wodą.

Zmiany zachowania zależne od wieku psa

Wraz z wiekiem psa zmienia się nie tylko wygląd, ale także zachowanie zwierzaka. Warto wiedzieć, że odpowiednie ćwiczenia i aktywności są niezbędne zarówno do prawidłowego rozwoju w okresie intensywnego wzrostu, ale także na co dzień, podczas normalnego funkcjonowania.

Szczenięta, czyli młode psiaki są ciekawe świata, skore do zabawy i chętne do długich spacerów. Takie zwierzęta mają często nadmiar energii, który jeśli nie zostanie odpowiednio spożytkowany, może być wykorzystany przeciw przestrzeni domowej. Aby uniknąć zniszczeń w domu mając szczeniaka, zapewnij mu krótkie, ale częste spacery. Zabieraj zwierzę w różne miejsca. Pozwoli to przyzwyczaić psa do różnych środowisk i ograniczy jego poziom stresu w dorosłości.

Starsze czworonogi z wiekiem stają się spokojniejsze, dłużej śpią i cenią sobie codzienną rutynę. Z tego względu warto przestrzegać ustalonych pór posiłków i spacerów. U starszych psów można także pozwolić sobie na bardziej intensywny czy dłużej trwający wysiłek np. trening posłuszeństwa. Jednocześnie nadal pamiętaj, aby uważnie obserwować pupila i nie przeciążać go.

U psów w podeszłym wieku zaobserwować można zmniejszoną aktywność fizyczną i dłuższy czas odpoczynku. W wielu przypadkach jest to kwestia fizjologiczna, gdyż pies po prostu szybciej się męczy. Z drugiej strony niechęć do ruchu czy apatia może być wynikiem dolegliwości i chorób związanych z układem ruchu, na przykład z chorobą zwyrodnieniową stawów czy dysplazją. Niestety wiekowe czworonogi mogą również cierpieć na zaburzenia kognitywne, zwane psią demencją, objawiające się dezorientacją i zaniepokojeniem, bezsennością, szczekaniem bez wyraźnej przyczyny czy nawet załatwianiem się w domu, co związane jest z osłabioną kontrolą mięśniową. W tym szczególnym okresie warto zadbać o komfort pupila. U takich psów dobrze sprawdzają się krótkie spacery w stałe miejsca. Pomocne będzie także pozostawienie misek czy posłania psa w jednym, dobrze znanym miejscu w domu.

Natomiast niezależnie od wieku, warto zadbać o codzienną aktywność psa. Spacer to podstawowa forma aktywności dla pupila w ciągu dnia. Jednocześnie pamiętać należy, aby jego długość i tempo dopasować do kondycji Twojego zwierzaka, stanu zdrowia, a także pogody.

Jak przeliczyć psie lata na ludzkie?

W internecie spotkać można stwierdzenie, że jeden rok życia psa równa się około 7 latom ludzkim, jednak jest to ogromne uproszczenie. Przeliczenie wieku psa na ludzkie lata nie jest tak prostą sprawą, jak w przypadku kotów, gdyż psy wykazują znacznie większą wewnątrzgatunkową zmienność, która wpływa na tempo starzenia się organizmu. Psy ras małych dorastają niezwykle szybko, a ich tempo starzenia się znacząco zwalnia po osiągnięciu dojrzałości, natomiast rasy duże rozwijają się bardzo powoli, a następnie szybko się starzeją. Dlatego tabela przekładająca wiek psa na ludzkie lata będzie dość rozbudowana.

Lata psie na ludzkie – tabela

Wiek psa a rasa

Do najdłużej żyjących psów zalicza się przede wszystkim najmniejsze czworonogi, takie jak chihuahua, maltańczyki, pinczery czy szpice miniaturowe. Właśnie te rasy psów zostają z nami najdłużej z kilku względów. Przede wszystkim historycznie ich linie rozwojowe nie były obciążone chorobami o ciężkim przebiegu. Dzięki temu psy te rzadziej i później zapadają na choroby czy mają trudności z układem ruchu.

Następnie właśnie te małe rasy psów najczęściej pełną rolę kompanów do towarzystwa, są to tzw. pieski kanapowe. Znacznie rzadziej uczestniczą w bardziej niebezpiecznych czy wymagających aktywnościach. Dzięki temu poruszają się na miarę swoich możliwości i nie są intensywnie eksploatowane. Ten „oszczędny” tryb życia również może pełnić rolę ochronną.

Nie jest to jednak regułą – niektóre psie miniaturki cierpią na choroby mogące znacząco skrócić ich życie. Wśród chorowitych ras, które rzadko dożywają sędziwego wieku, wymienia się na przykład buldożki francuskie i mopsy. Jest to związane ze specyficzną budową pyska, która znacznie utrudnia oddychanie zwierzętom.

Do ras o najkrótszej średniej długości życia zalicza się także rasy olbrzymie – wilczarze irlandzkie, berneńskie psy pasterskie i dogi niemieckie, co jest związane ze skłonnością do zapadania na ciężkie choroby przewlekłe. Warto jednak wiedzieć, że niektóre rasy psów, a nawet pojedyncze osobniki, mogą żyć znacznie dłużej, niż wynika z tabeli wieku – są to przede wszystkim rasy pierwotne, które powstawały bez większej ingerencji człowieka. Do długowiecznych ras psów zalicza się między innymi teriery tybetańskie, pudle, shiby i basenji.

Co wpływa na długość życia psa?

Długość życia psa zależy nie tylko od wielkości psa i genetycznych predyspozycji rasy do chorób, ale także od postępowania opiekuna. Wśród czynników zależnych od człowieka największe znaczenie mają:

• profilaktyczne szczepienia – przestrzeganie kalendarza szczepień może uchronić psa przed potencjalnie śmiertelnymi chorobami wirusowymi,
• opieka zdrowotna – regularne wykonywanie badań profilaktycznych pozwala na wcześniejsze wykrycie ewentualnych chorób i szybsze wdrożenie leczenia,
• aktywność fizyczna – ruch zapobiega nadwadze i otyłości, które mogą znacząco skrócić życie psa.

Niezwykle istotną kwestią jest także żywienie dostosowane do wieku psa. Odpowiednio skomponowana dieta, zasobna w białko, zdrowe tłuszcze, witaminy i składniki mineralne umożliwia psom prawidłowy wzrost i rozwój.

Właściwe żywienie jest istotne już od pierwszych dni życia psa, kiedy to podstawowym i najlepszym pokarmem jest mleko mamy. Wraz z upływem czasu włącza się żywienie domowe lub karmę suchą lub mokrą. Warto podkreślić, że podawanie szczeniętom wysokiej jakości karmy dla psów rosnących umożliwia odpowiedni rozwój organizmu i wykształcenie silnego układu odpornościowego. Aby wybrać odpowiedni rodzaj pożywienia warto skonsultować się z weterynarzem lub hodowcą, gdyż niewskazana jest nagła zmiana diety, zwłaszcza od razu po adopcji. Wybierając karmę dla szczeniaka warto postawić na produkt wysokiej jakości, zawierający duży udział mięsa.. Wśród dodatków wskazane są warzywa czy owoce, które są źródłem witamin, składników mineralnych czy błonnika.

W przypadku psów starszych dobór odpowiedniego pokarmu umożliwia nie tylko funkcjonowanie w pełni zdrowia na co dzień, ale także może opóźnić procesy starzenia się i zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości zdrowotnych typowych dla podeszłego wieku psa. Warto pamiętać, że podstawę żywienia stanowi pełnowartościowa karma sucha lub mokra. Jeśli decyzja pada na dietę domową, należy zadbać, aby była ona zróżnicowana i odpowiednio zbilansowana. W przeciwnym razie stanowi to ryzyko niedoborów pokarmowych.

Dla psów seniorów, które nie rzadko borykają się z chorobami układu ruchu czy nadmierną masą ciała, można wybrać specjalistyczną karmę, która będzie uwzględniała specyficzne potrzeby związane z wiekiem. Jednocześnie warto podkreślić, że znaczenie ma nie tylko sam produkt, ale także sposób podawania karmy i jej ilość. Warto pamiętać, że porcja karmy podawana psu powinna być indywidualnie dopasowana do zwierzaka, jego wieku, masy ciała i poziomu aktywności.

Co więcej, zaleca się podawanie psu karmy o stałych porach (u dorosłych psów 2 razy dziennie). Dodatkowe przekąski są wskazane, gdy masa ciała psa jest prawidłowa i ma on odpowiednio wysoki poziom aktywności fizycznej. Warto także pamiętać, że nie należy podawać psu jedzenia przed intensywnym wysiłkiem fizycznym, gdyż może to przyczynić się do skrętu żołądka.

Najstarszy pies świata

Najdłużej żyjącym psem na świcie był Bluey – australian cattle dog, który dożył aż 29 lat i trafił do księgi rekordów Guinnessa. Pies ten urodził się w czerwcu 1910 roku, a zmarł w listopadzie 1939 roku. Swoje życie spędził na farmie, gdzie pomagał przy wypasie bydła i owiec.

Za najstarszego psa w Polsce uznaje się natomiast kundelka Miniusia, który żył około 27 lat.